بسم الله النور
هرسال ماه رمضان که می رسد، یاد "سلام " می افتم، مثل همین الآن که با اولین اذان صبح ماه مبارک، دوباره خاطرات آن ماه رمضان هایی که با "سلام" گره خورده بودند برایم زنده شده اند و بدون اینکه برنامه ای داشته باشم برای امسال، آمده ام تا شاید "سلام" دوباره ای آغاز کنم.
داستان این "سلام"ها از ماه رمضان یکی از سال های دوران راهنماییم آغاز شد، 10-12 سال پیش.
اولین روزهای ماه مبارک، آقای کلوشانی که مسئول بچه های دبستان-راهنمایی مسجد بود، دو-سه نفرمان را جمع کرد و پیشنهاد داد نشریه ای برای هر روز ماه رمضان آماده کنیم و ظهرها در مسجد پخش کنیم. یادم نیست قرآن باز کردیم یا با مشورت به این نتیجه رسیدیم که اسمش را بگذاریم "ناصحین". اولین شماره اش، پنجم ماه مبارک آماده شد. یک برگه آ.پنج که بالایش نوشته بود "ناصحین". پایین آن یک دوبیتی و در یک کادر مستطیلی دعای روز و ترجمه اش، دو-سه مطلب کوتاه هم در مورد فلسفه و آثار و احکام روزه و ... که هر روز تغییر می کرد و آخر هم یک جمله از الهی نامه شیخ عبدالله انصاری یا آیت الله حسن زاده آملی. پایین هر شماره هم نوشته می شد که قرار است روز عید فطر از این برگه ها مسابقه ای برگزار شود.
ماه رمضان سال بعد، اسم نشریه را تغییر دادیم به "سلام". هم به اسم کانون مسجد که "دارالسلام" بود، خوب می آمد و هم به آیه "سلام هی حتی مطلع الفجر" که ماه رمضانی بود، ربط پیدا می کرد.
از آن ماه رمضان، هر سال "سلام" با تغییر و ابتکاری جدید می آمد و بچه های مسجد، قبل از هر ماه رمضان سراغ می گرفتند که چه خبر از "سلام"؟
6-7 سالی که "سلام" بدون وقفه هر ماه رمضان منتشر شد، هر سال یک سری از بچه های مسجد کارش را انجام می دادند، ولی من عضو ثابت هر سال بودم، به خاطر همین معروف شده بودم به گروه "سلام".
شاید همین "سلام" بود که زندگی ام را به سمت و سوی رسانه کشید و شد آنچه شد ...
ماه رمضان 90 به ذهنم رسید همان شیوه نشریه "سلام" را از طریق وبلاگ انجام دهم. برای هر روز موضوعی انتخاب می کردم و از بین مطالبی که در مورد آن پیدا می کردم تعدادی گلچین می کردم و در وبلاگ قرار می دادم، همان طور که قبلاً نشریه آماده می کردیم. روز اول و دوم، نسخه کاغذی هم آماده کردم، اما روزهای بعد دیگر فرصت نشد. تجربه خوبی بود و فکر کنم بیش از هر کسی، برای خودم مفید بود.
ماه رمضان 91 دوباره همین کار را به شیوه ای دیگر و با عنوان"میهمانی" انجام دادم و هر روز نسخه ی کاغذی هم آماده می کردم و علاوه بر وبلاگ، در مسجدمان هم پخش می کردم. اما به خاطر درگیری هایی که داشتم نتوانستم تا آخر ماه ادامه دهم و روندش در میهمانی هجدهم متوقف شد. همان هجده روز آرشیو خوبی برای یک نشریه کوچک ماه رمضانی فراهم کرد.
ماه رمضان 92 هم برای هر روز، حدیثی انتخاب می کردم و می نوشتم.
آخرین مطلب ماه رمضان پارسال، آخرین مطلب وبلاگم هم بود. دلایلش بماند. اینجا را خیلی وقت است اجاره کرده ام، هنوز بهانه خوبی برای اسباب کشی پیدا نکرده بودم.
حالا دوباره می خواهم در این ماه خدا، که آنچه دارم از برکت آن است، "سلامی" دوباره آغاز کنم. آنچه خدا خواهد در مسیر عطا خواهد کرد و کوتاهی ها و لغزش ها را خواهد بخشید. إن شاءالله
"بازسلام" واژه ی ابداعی برای این حالت است، مثل چند لغت دیگری که با "باز" آغاز می شوند : بازآفرینی، بازنگری،بازتاب، بازدید، بازخورد، ... و مثل بازگشت
